Marjan geeft in binnen-en buitenland les aan mensen die harmonie nastreven in de omgang met- en berijden van hun paard.
Marjan heeft zich gespecialiseerd in de zit en houding van de ruiter, de Franse klassieke dressuur en het longeren zonder hulpmiddelen. Daarnaast is ze paardencoach en opgeleid om mensen te helpen in hun persoonlijke ontwikkeling. Ze zet daarbij de paarden in als klankbord.
Marjan is als eerste Nederlandse aangenomen tot de ecole de Légèreté instructeursopleiding van Philippe Karl en heeft de edL naar Nederland gehaald door de eerste officiële ecole de Légèreté dressuur clinics te organiseren in samenwerking met master teacher Sabine Mosen.
“Tijdens mijn lessen staat horsemanship centraal. In mijn opvatting betekent horsemanship dat de communicatie die je met je paard voert gebaseerd is op begrip, liefde en respect in plaats van op dwang, druk en angst. Het gaat om de intentie waarmee je met jouw paard wilt omgaan en hoe je hem wilt trainen. Ik steun dan ook horsemanship in de brede zin van het woord en ben zodoende geen uitgesproken “Parelli- of Hempfling” persoon.
Ik ga niet alleen met je paard zo om maar ook met jou. Ik geef je de ruimte om op jouw wijze en tempo te leren. Ik leg uitvoerig uit, laat je voelen, beleven én zien hoe en pas me aan jouw leerwijze aan. Daarnaast kan ik je prima begeleiden tijdens de persoonlijke uitdagingen die je tegenkomt in het omgaan met- en trainen van je paard (denk aan bijvoorbeeld angst en ongeduld) zonder vaag of zweverig te worden.”
Je leert hoe je je paard kunt longeren zonder het gebruik van hulpteugels en aan een kaptoom. Je kunt je paard op deze wijze laten afvallen, flexibel maken, sterker maken, voorbereiden op het rijdende werk… Het is niet je paard in een longeercirkel rondjes laten rondlopen; het correct anatomisch longeren van je paard behelst specifieke vaardigheden.
“Ik heb deze vaardigheden opgedaan binnen workshops van de academische rijkunst/straightness training, Mireille den Hoed, Babette Teschen, Michael Geitner en binnen de opleiding van de ecole de Légèreté.”
De dressuurmatige training is gebaseerd op de filosofie van Philippe Karl en zijn ecole de Légèreté. Klinkt wellicht vaag maar dat is het helemaal niet. Integendeel zelfs. Het is een wijze van je paard op een paardvriendelijke, effectieve en logische wijze trainen en is toegankelijk voor élke ruiter en élk paard. Respect voor het paard staat centraal en Marjan zal je leren hoe je zonder het gebruik van hulpteugels je paard kunt trainen; aan de hand en onder het zadel.
“Ik ben sinds 2016 officieël verbonden aan de ecole de Légèreté van Philippe Karl. Ben je nieuwsgierig en wil je voorbeelden zien van de ecole de Légèreté? Kijk dan even HIER.”
Om je paard te trainen in het krijgen van een goede, stabiele balans zul je zelf een goede, stabiele balans moeten hebben. Marjan leert je jouw zit en houding verbeteren zodat je in staat wordt gesteld de vaardigheden te leren om je paard te kunnen trainen.
“Ik heb daarvoor de 1 jarige opleiding bij Anne Muller gevolgd (centred riding and more) en heb deze goed afgerond. Daarnaast laat ik me inspireren door Wendy Murdoch, Mary Wanless en Sybille Wiemer.”
(Ludwig Hünersdorf, 1748-1813)
Zoals zovelen was ik als klein meisje al verzot van paarden. Op mijn 7e mocht ik op paardrijles op de manege waarna ik een verzorgpony kreeg waar ik mee bij de ponyclub mocht. Ik startte met het gaan naar wedstrijden, dressuur en springen, en reed vaak in de prijzen. Zo werd ik bijvoorbeeld Limburgs Kampioen. Op mijn 16e kreeg ik mijn eigen pony die zoveel meer voor me betekende als “mijn pony”. Hij werd verkocht vanwege mijn studie en ik heb er járen voor nodig gehad om zijn verlies een plek te geven. In al die jaren heb ik niets meer met paarden te maken willen hebben.
Maar “eenmaal een pennymeisje, altijd een pennymeisje” bleek te kloppen. De paarden kwamen opnieuw in mijn leven en wel net zo intens, zo niet intenser, als voorheen.
Verschil was wel dat ik nu volwassen was en ging zoeken naar hoe ik met mijn paard wilde omgaan, hem wilde huisvesten, wilde rijden etc. Ik wilde niet meer terug naar mijn vroegere frustraties tijdens het rijden en ben me eerst gaan onderdompelen in de natural horsemanship wereld. Daarnaast ben ik mijn ponies zelf gaan verzorgen op ons eigen gehuurde land en heb daarvan de ins en outs geleerd over het leven van een paard in de kudde, voeding, het land verzorgen etc.
De ambities die ik vroeger met betrekking tot het rijden had kwamen ook weer langzaam terug maar de wijze van dressuur rijden stond me totaal niet aan. Ik vond het zeer onvriendelijk, hard, vaak geweldadig en het verre van ontspannend en plezierig uitzien. Ik ben zodoende alleen en naar mijn paarden luisterend gaan zoeken naar hoe ik hen (en mijzelf) op een andere wijze als de gangbare kon trainen.